A
pantasma de 6ºA
Era
o primeiro día do curso escolar.
Aos
alumnos que este ano lles tocara 6ºA só falaban da maldición da
clase. Clara iba dicíndolle, de camiño ao colexio, a Cristina: “A
min contáronme a orixe maldición. Voucha contar só a ti:
Fai
moitísimos anos un neno repetidor veu a este colexio, nunca faltaba
a clase, en mitade do curso faltou un día e non volveu máis. Pouco
despois, sóubeuse que morrera xunto cos seus pais nun accidente de
tráfico. É desde entón pensase que a clase esta encantada polo
fantasma dese neno .”
Non
pasou nada fora do normal durante un tempo.
Pero,...ese
ano, o día trinta e un era venres e había clase, todos recordarán
ese día...Era segunda hora, a profesora Berta estaba dando
matemáticas.
De
súpeto, escoitaron un berro procedente do corredor. A profesora
asomouse pola porta e non viu ninguén, Felipe comentoulle a
profesora que cando chegou a clase a súa mesa tiña unha pintada moi
estraña.
Fernando
noutou algo nas súas costas, virouse, e da súa boca saiu un
alarido de pavor, os compañeiros viraronse cara él e quedaron
pampos. Diante deles había un lapis voando! Xaquín (máis nun
impulso por medo que de valentía) lanzoulle un libro, e o lapis caeu
inmediatamente.
Todo
seguiu sen que ocorrese nada anormal, ata que Cristina levantou a
man. Berta deulle a palabra. -No meu folio estanse a escribir
palabras soás!!!- dixo Cristina.
No
folio líase: Ola, eu chamome Carlos e ti? Non te asustes pero creo
que son unha pantasma. O do lapis foi cousa miña e o da pintada...
todo foi cousa miña.
Noutro
escribira: Así entendedesme todos? Xenial!!! Eu vós entendo cando
falades. Podedes axudarme a pasar sexto?
Berta
dixo -Pois axudaremos a esta pobre pantasma.
Desta
maneira pouco a pouco conseguiron que a pantasma logrará o seu
cometido e que a súa alma descansará en paz.
Laura
Ningún comentario:
Publicar un comentario